DIABETES AND… DE IMPACT VAN STIGMA’S OP MENTALE GEZONDHEID
Het is Nationale Diabetes Maand! Deze week delen we verhalen over #DiabetesAnd – de ervaringen, identiteiten en uitdagingen waarmee we leven bovenop en naast onze diabetes, waardoor ons leven met diabetes beïnvloed wordt. Bedankt aan onze vrienden van Insulet, makers van het Omnipod Insulin Management and Delivery System, voor hun steun voor deze conversatie.
Hieronder horen we van Ebbe Silva, de oprichter van XLBiking.com (beschikbaar in Engels, Zweeds en Portugees), die leeft met diabetes Type 2, over zijn ervaringen met #DiabetesAnd stigma’s. Dit stuk is ook gepubliceerd op Beyond Type 2, maar Ebbes perspectief is leerrijk voor iedereen in de diabetesgemeenschap. Neem online deel aan de conversatie door de verhalen van anderen te lezen en je eigen #DiabetesAnd ervaringen te delen met de hashtag #DiabetesAnd
MIJN DIAGNOSEVERHAAL
Mijn oogdokter redde mijn leven. Ik heb altijd een bril gedragen en was gewoonlijk gelukkig op het moment dat ik mijn montuur moest veranderen, maar tijdens een routine oogonderzoek was mijn voorschriftverandering best drastisch. “Ben je diabetisch?” vroeg de dokter. De vraag was verrassend. Mijn antwoord: “niet dat ik weet!”
Terwijl ik nu een familiehulpverlener ben, moest ik voor mijn vorige werk een aantal keer per jaar rond de wereld vliegen. Verschillende tijdszones, culture en culinaire gewoontes maakten het moeilijk voor mij om me aan een consistent dieet te houden. Ja, verwijt het werk maar, niet waar? Niet zo snel! Ik maakte dat het perfecte excuus voor “comfort eating”! Het was een beetje zoals een ongeschreven contract met mezelf – ik rookte niet of dronk niet teveel alcohol, maar in de plaats daarvan at ik! Plus, ik kook enorm graag! Later leerde ik dat, bij diabetes type 2, voedsel en het eten zelf niet de problemen zijn. Ik was gewoon hoe ik dat deed!
“Ik raad aan dat je jezelf laat nakijken op diabetes,” zei de dokter, wat een reality check voor me was. Enkele maanden later kreeg ik de diagnose – diabetes type 2. Volgens mijn huisarts was ik al lang diabetisch, maar was ik me daar absoluut niet van bewust. Gelukkig rookte of dronk ik niet excessief en, wanneer ik thuis was, wandelde ik behoorlijk veel als lichaamsbeweging. Ik hou van doelen en dat is precies wat de diagnose me gaf – een concreet doel om te bereiken! Mijn leven zal vanaf nu anders zijn, dacht ik, en dat gebeurde ook op allerlei manieren.
OMGAAN MET DE STIGMA’S VAN EEN NIEUWE DIAGNOSE
Hier in Zweden bestaat er nog heel wat van dat verouderde gevoel dat diabetes type 2 de ziekte van de “dikke luilakken” is. Naast de gewone bevolking die dit gelooft, zijn er op het gebied van zorg ook enkele dokters die geen rekening houden met je familiegeschiedenis, genetische aanleg, andere mogelijke oorzaken, of sluimerende en onderliggende ziektes. In de plaats daarvan zeggen velen onder hen, “Je bent dik en dat is een ziekte die de regering veel meer kost – val af!”
Vrienden beginnen je anders te bekijken en sommige mensen kunnen zelfs hun job verliezen, zoals een jonge Zweedse vrouw van 24 jaar oud enkele jaren geleden meemaakte, toen een mogelijke werkgevers tijdens een interview zei, “ik kan nu al zeggen dat jij veel afwezig zult zijn. Jouw overgewicht zal ervoor zorgen dat je zult rondhangen en snoep eten… Je hebt de juiste kwalificaties, maar…”
Omwille van de assumpties en stigma’s waarmee ik moest omgaan, vocht ik in stilte, en dat hielp me helemaal niet verder. Ik moest iets vinden waar ik gepassioneerd door ben, zodat ik me eraan zou houden en mijn bloedsuikerniveau gezond kon houden. Het antwoord kan met twee wielen en veel plezier! De simpele fiets!
Wist ik veel dat de fietscultuur en de fietssector één van de plaatsen waren die het meest kritisch zijn ten opzichte van mensen met overgewicht en met diabetes. Ik betrad de wereld van de extreme fitte en slanke sporters. Hoe durfde ik hun rust verstoren met mijn volumineuze lichaam in kleding die enkel door hun gedragen zou mogen worden? Ik dacht bij mezelf, “dit is het!” Iedereen heeft het recht om op hun eigen manier te fietsen en het zou niet aan een bepaalde groep van “Velominati” mogen zijn om te beslissen wie het juist of fout doet.
MIJN EIGEN WEG VINDEN IN HET FIETSEN
Toen besliste ik om mijn traject als fietser met overgewicht en diabetes op sociale media te delen, en XL Biking was geboren! Wel, 5XL biking om preciezer te zijn, dat was de maat van mijn t-shirt op dat moment.
Anderen deden snel mee en we begonnen elkaar online te inspireren en motiveren. Terwijl de groep groeide, merkten we dat meer mensen van verschillende levensstijlen ook uitgesloten en verkeerdelijk behandeld werden door de fietsgemeenschap en fietssector. Mensen uit de LGBTQ-gemeenschap, mensen in het Autismespectrum, vrouwen die constant gepest worden in fietsclubs omwille van het lichaamsvorm en gewicht, en vele anderen.
Ik besliste dan om de betekenis van onze naam te veranderen. XL Biking betekent nu dat onze groep Extra Large is en dus bij iedereen past! We ontwierpen toen ons logo, de grote letters weerspiegelen grootte en moderniteit, de blauwe achtergrond is een hommage aan het Syndroom van Asperger (twee van mijn kinderen zijn in het spectrum), de levendige kleuren van het woord “biking” staan voor diversiteit, tolerantie, respect en liefde. Ten laatste is de ronde vorm van het logo net zoals ons: rond! Een simpele touch om te zeggen dat we ons gevoel voor humor behouden hebben en allerbelangrijkste: We zijn niet militant met het negatieve, maar actief met het positieve.
Leven met diabetes is altijd een uitdaging, maar nu was het op één of andere manier ook cool! Ik heb aanmoediging gevonden in de talloze berichten die we ontvangen van andere diabetici die zich in onze dagelijkse strijd kunnen inleven! Woorden van steun, aanvaarding, motivatie, liefde en fietsplezier stroomden binnen en hielpen mijn mentale gezondheid enorm! Ik had al lange tijd last van depressie, maar merkte al snel dat ik zelf andere mensen begon aan te moedigen! De glucosemonitor bekijken was niet langer een last, maar het werd een tool! Zelfs mijn wisselend gewicht hield me niet langer tegen, we bedachten uitdagingen in de gemeenschap en richtten een team op! Dit jaar reden we alle afstanden van het grootste amateurfietsevenement in Zweden: de Vätternrundan – en ik ontving mijn eerste fietsmedaille!
De herinneringen aan het stigma, de vooroordelen, mensen die naar me riepen omdat ik dik was en op een fiets zat, het pesten en het gelach die ervoor zorgden dat ik van de aardbol wou verdwijnen, zijn er nog steeds. Ik moet nog steeds heel wat mentale gymnastiek doen voordat ik mijn huis verlaat om te gaan fietsen. Soms vinden een paar tranen nog steeds hun gekende pad over mijn wangen. Maar sommige daarvan landen de laatste tijd op een glimlach.
Diabetes en fietsen toonden me de weg naar een nieuw leven, een leven vol met mogelijkheden! Het leven van een actief leven heeft niets te maken met lichaamsvorm, – grootte, diabetes of gelijkaardige dingen. Het is daarentegen een bewuste actieve keuze en iedereen heeft het recht om die te maken! Ik en XL Biking zijn hier om de samenleving te helpen om dat te begrijpen en om anderen te motiveren en inspireren om dat ook te doen! Het simpele feit dat ik hier vandaag zit en dit met jou deel is het onmogelijke dat toch mogelijk gemaakt is – Geloof er gewoon in!
Klaar om jouw #DiabetesAnd story te delen? Neem online deel aan de conversatie door de verhalen van anderen te lezen en je eigen #DiabetesAnd ervaringen te delen met de hashtag #DiabetesAnd
